áfram krota ég. dansað við dauðann heitir þetta verk. sköpunargleðin ætlar mig lifandi að drepa. spurning hvort maður föndri ekki bara myndir handa vinum sínum í stað þess að gefa þeim rándýrar jólagjafir.

jæja, lærðu nú Guðlaugur.
lærðu eða deyðu.


krotaði þessa mynd hérna af því ég nennti ekki að skrifa neitt. morguninn hefur farið í að yfirlesa eitt lengsta tímarit sem ég hef lesið. vonandi að allir finni þar eitthvað við sitt hæfi þegar þar að kemur. ég ætla að reyna að vera duglegur í dag og kíkja svo á tónleika á Gauknum í kvöld. strákarnir í Shadow Parade munu þar leika ljúfar melódíur og ég kannski renni niður einum bjór með hrifningartár á vanga.

ég vaknaði einhverntíma eldsnemma í morgun, á sama tíma og Obba sem þurfti að mæta í skólann. sjálfur hafði ég engum skyldum að gegna og á meðan hún raðaði syfjuð í skólatöskuna sína glamraði ég á gítarinn í brókunum einum klæða. þegar hún var horfin úr íbúðinni setti ég svo plötu á fóninn og eldaði mér hafragraut, rúsínulausan. þær kláruðust nefnilega í fyrradag og kaupmaðurinn á horninu opnar ekki fyrr en níu -þetta var eldsnemma sjáiði til, eins og ég sagði áðan. grauturinn varð því ekki eins góður og hann hefði getað orðið en mikið djöfulli var veðrið yndislegt í miðbænum, afsakið orðbragðið. stillt og hlýtt og allir í góðu skapi. stelpan sem ber út bóstinn brosti meira að segja og veifaði til mín. líklega fór hún eitthvað mannavillt því svo roðnaði hún og stakk höfðinu ofan í bréfapokan sinn áður en mér gafst færi á að heilsa. ég leit í einn kaffibolla á Tíu dropum með Þrándi og keypti mér svo jakkaföt í Rauða krossinum áður en ég kom hingað í tölvustofuna í Árnagarði til að læra.. kominn tími til.